Ustavom BiH, koji je sastavni dio Općeg okvirnog sporazuma za mir u Bosni i Hercegovini, navedeno je da: „Entiteti imaju pravo da uspostavljaju paralelne odnose sa susjednim državama, u skladu sa suverenitetom i teritorijalnim integritetom Bosne i Hercegovine“ (član III-2 (a). Iz citirane ustavne odredbe jasno proističe da paralelni odnosi moraju biti u skladu sa suverenitetom i teritorijalnim integritetom Bosne i Hercegovine. Bosanskohercegovački entitet RS je dužan da dosljedno poštuje suverenitet i teritorijalni integritet države Bosne i Hercegovine, jednako kao i susjedna Srbija.

Opći okvirni sporazum za mir u Bosni i Hercegovini potpisale su Republika Bosna i Hercegovina, Savezna republika Jugoslavija (pravni nasljednik Srbija) i Republika Hrvatska. Ove tri države su se obavezale da će u potpunosti poštovati „suverenu jednakost jedna druge“, kao suverene i nezavisne države. Vrijeme je da predsjednik Srbije Aleksandar Vučić prestane izbjegavati riječ suverenitet i počne konkretno poštovati suverenitet države Bosne i Hercegovine.

Sadržaj odnosa bosanskohercegovačkih entiteta sa susjednim zemljama može proizlaziti samo iz nadležnosti koje imaju entiteti. Dakle, tim sporazumima ne može se i ne smije zadirati u nadležnost države Bosne i Hercegovine. U nadležnosti države Bosne i Hercegovine, pored onih koje su taksativno nabrojane u Ustavu BiH, ulaze i dodatne nadležnosti koje su u skladu sa aneksima 5-8, kao i nadležnosti koje su potrebne da se očuva suverenitet, teritorijalni integritet, politička nezavisnost i međunarodni subjektivitet države (član III.5). Tome treba dodati i one nadležnosti koje imaju sve suverene države a koje su neophodne za sprovođenje petnaest konvencija i međunarodnih ugovora navedenih u Aneksu I Ustava BiH.

Paralelne odnose bosanskohercegovačkog entiteta RS treba razumjeti kao nadopunu normalnih međudržavnih odnosa Bosne i Hercegovine i Srbije, a ne kao zamjenu za njih ili što je još gore kao priliku za njihovu zloupotrebu. Samo ono što ostane neregulirano u međudržavnim odnosima Bosne i Hercegovine i Srbije bosanskohercegovački entitet RS, a uz prethodnu saglasnost najvišeg zakonodavnog organa države Bosne i Hercegovine – Parlamentarne skupštine BiH,  može se regulirati uspostavom paralelnih odnosa. Uspostavljeni paralelni odnosi ne smiju dovoditi u pitanje Ustav BiH, kao i suverenitet i teritorijalni integritet države Bosne i Hercegovine.

Važno je naglasiti da sporazume o paralelnim vezama bosanskohercegovačkog entiteta RS sa susjednom državom ne mogu potpisivati predstavnici naroda, već prema Ustavom uređenom postupku nadležni organi entiteta. Također, treba imati na umu da bosanskohercegovački entiteti nisu monoetnički, već multietnički, bez obzira na to kakav im je naziv.

Očuvanje i afirmacija suvereniteta i teritorijalnog integriteta Bosne i Hercegovine i funkcioniranje državnih institucija Bosne i Hercegovine najbolja su zaštita građana i naroda. Dejtonski mirovni sporazum ne čine samo prava, već i obaveze da se on u cjelini sprovede, a ne samo one tačke ovog sporazuma koje nekome odgovaraju.

Vrijeme je da se odgovorno počne djelovati u interesu izgradnje sigurnije budućnosti građana Bosne i Hercegovine i Srbije i razvijanju dobrosusjedskih odnosa između ove dvije države, na temeljima međunarodnog prava.

Ustavom BiH, koji je sastavni dio Općeg okvirnog sporazuma za mir u Bosni i Hercegovini, navedeno je da: „Entiteti imaju pravo da uspostavljaju paralelne odnose sa susjednim državama, u skladu sa suverenitetom i teritorijalnim integritetom Bosne i Hercegovine“ (član III-2 (a). Iz citirane ustavne odredbe jasno proističe da paralelni odnosi moraju biti u skladu sa suverenitetom i teritorijalnim integritetom Bosne i Hercegovine. Bosanskohercegovački entitet RS je dužan da dosljedno poštuje suverenitet i teritorijalni integritet države Bosne i Hercegovine, jednako kao i susjedna Srbija.

Opći okvirni sporazum za mir u Bosni i Hercegovini potpisale su Republika Bosna i Hercegovina, Savezna republika Jugoslavija (pravni nasljednik Srbija) i Republika Hrvatska. Ove tri države su se obavezale da će u potpunosti poštovati „suverenu jednakost jedna druge“, kao suverene i nezavisne države. Vrijeme je da predsjednik Srbije Aleksandar Vučić prestane izbjegavati riječ suverenitet i počne konkretno poštovati suverenitet države Bosne i Hercegovine.

Sadržaj odnosa bosanskohercegovačkih entiteta sa susjednim zemljama može proizlaziti samo iz nadležnosti koje imaju entiteti. Dakle, tim sporazumima ne može se i ne smije zadirati u nadležnost države Bosne i Hercegovine. U nadležnosti države Bosne i Hercegovine, pored onih koje su taksativno nabrojane u Ustavu BiH, ulaze i dodatne nadležnosti koje su u skladu sa aneksima 5-8, kao i nadležnosti koje su potrebne da se očuva suverenitet, teritorijalni integritet, politička nezavisnost i međunarodni subjektivitet države (član III.5). Tome treba dodati i one nadležnosti koje imaju sve suverene države a koje su neophodne za sprovođenje petnaest konvencija i međunarodnih ugovora navedenih u Aneksu I Ustava BiH.

Paralelne odnose bosanskohercegovačkog entiteta RS treba razumjeti kao nadopunu normalnih međudržavnih odnosa Bosne i Hercegovine i Srbije, a ne kao zamjenu za njih ili što je još gore kao priliku za njihovu zloupotrebu. Samo ono što ostane neregulirano u međudržavnim odnosima Bosne i Hercegovine i Srbije bosanskohercegovački entitet RS, a uz prethodnu saglasnost najvišeg zakonodavnog organa države Bosne i Hercegovine – Parlamentarne skupštine BiH,  može se regulirati uspostavom paralelnih odnosa. Uspostavljeni paralelni odnosi ne smiju dovoditi u pitanje Ustav BiH, kao i suverenitet i teritorijalni integritet države Bosne i Hercegovine.

Važno je naglasiti da sporazume o paralelnim vezama bosanskohercegovačkog entiteta RS sa susjednom državom ne mogu potpisivati predstavnici naroda, već prema Ustavom uređenom postupku nadležni organi entiteta. Također, treba imati na umu da bosanskohercegovački entiteti nisu monoetnički, već multietnički, bez obzira na to kakav im je naziv.

Očuvanje i afirmacija suvereniteta i teritorijalnog integriteta Bosne i Hercegovine i funkcioniranje državnih institucija Bosne i Hercegovine najbolja su zaštita građana i naroda. Dejtonski mirovni sporazum ne čine samo prava, već i obaveze da se on u cjelini sprovede, a ne samo one tačke ovog sporazuma koje nekome odgovaraju.

Vrijeme je da se odgovorno počne djelovati u interesu izgradnje sigurnije budućnosti građana Bosne i Hercegovine i Srbije i razvijanju dobrosusjedskih odnosa između ove dvije države, na temeljima međunarodnog prava.