Ljevoruke osobe nisu baš bile najbolje tretirane kroz historiju, iako čine svega 10 odsto populacije.

U posljednjih nekoliko decenija postojalo je više teorija o tome zašto su neki ljudi ljevoruki, uključujući čak i ona mišljenja da to zavisi od nivoa stresa majke u trudnoći.

Istraživanje iz 1980. godine pokazalo je da se to da li ćemo biti ljevoruki ili desnoruki određuje prije rođenja, ultrazvučni pregledi ukazuju već na osmu nedjelju trudnoće. Već u 13. nedjelji bebe počnu da sisaju lijevi ili desni palac.

Ranije se također smatralo da genetske razlike između lijeve i desne hemisfere mozga određuju da li će se osoba bolje služiti lijevom ili desnom rukom. Međutim, studijom koja je objavljena prošle godine došlo se do saznanja da bi odgovor mogao da se krije u kičmenoj moždini.

Ekipa naučnika sa Univerziteta Bokum, u saradnji sa drugim univerzitetima iz Holandije i Južne Afrike, otkrila je da je aktivnost gena u kičmenoj moždini bila asimetrična onoj u materici i mogla bi da bude baš ono što određuje da li će osoba bili ljevoruka ili desnoruka.

Aktivnost ruku započinje u mozgu, dijelu zvanom motorni korteks, koji šalje signal kičmenoj moždini, koja tu aktivnost prevodi u pokret. Naučnici su otkrili da bebi, dok raste u materici, do 15. nedjelje trudnoće, motorni kortekst i kičmena moždina još nisu povezani, ali je već predodređeno kojom će se rukom više služiti.

Drugim rečima, beba može da pravi pokrete i odabere “omiljenu ruku” i prije nego što mozak počne da kontroliše tijelo.

Proučavajući ovo, istraživači su analizirali ekspresiju gena u kičmenoj moždini od 8. do 12. nedjelje trudnoće. Pronašli su značajne razlike u lijevom i desnom dijelu kičmene moždine koji kontrolišu pokrete ruku i nogu.

Razlika u ekspresiji gena može uticati različito na lijeve i desne dijelove kičmene moždine, što rezultira time da neko bude ljevoruk ili desnoruk, tvrde naučnici.

Ljevoruke osobe nisu baš bile najbolje tretirane kroz historiju, iako čine svega 10 odsto populacije.

U posljednjih nekoliko decenija postojalo je više teorija o tome zašto su neki ljudi ljevoruki, uključujući čak i ona mišljenja da to zavisi od nivoa stresa majke u trudnoći.

Istraživanje iz 1980. godine pokazalo je da se to da li ćemo biti ljevoruki ili desnoruki određuje prije rođenja, ultrazvučni pregledi ukazuju već na osmu nedjelju trudnoće. Već u 13. nedjelji bebe počnu da sisaju lijevi ili desni palac.

Ranije se također smatralo da genetske razlike između lijeve i desne hemisfere mozga određuju da li će se osoba bolje služiti lijevom ili desnom rukom. Međutim, studijom koja je objavljena prošle godine došlo se do saznanja da bi odgovor mogao da se krije u kičmenoj moždini.

Ekipa naučnika sa Univerziteta Bokum, u saradnji sa drugim univerzitetima iz Holandije i Južne Afrike, otkrila je da je aktivnost gena u kičmenoj moždini bila asimetrična onoj u materici i mogla bi da bude baš ono što određuje da li će osoba bili ljevoruka ili desnoruka.

Aktivnost ruku započinje u mozgu, dijelu zvanom motorni korteks, koji šalje signal kičmenoj moždini, koja tu aktivnost prevodi u pokret. Naučnici su otkrili da bebi, dok raste u materici, do 15. nedjelje trudnoće, motorni kortekst i kičmena moždina još nisu povezani, ali je već predodređeno kojom će se rukom više služiti.

Drugim rečima, beba može da pravi pokrete i odabere “omiljenu ruku” i prije nego što mozak počne da kontroliše tijelo.

Proučavajući ovo, istraživači su analizirali ekspresiju gena u kičmenoj moždini od 8. do 12. nedjelje trudnoće. Pronašli su značajne razlike u lijevom i desnom dijelu kičmene moždine koji kontrolišu pokrete ruku i nogu.

Razlika u ekspresiji gena može uticati različito na lijeve i desne dijelove kičmene moždine, što rezultira time da neko bude ljevoruk ili desnoruk, tvrde naučnici.