Bivši visoki predstavnik Valentin Inzko nametnuo je prije godinu dana izmjene Krivičnog zakona zbog, kako je istakao, eskalacije veličanja ratnih zločinaca i osporavanja pravosnažnih presuda Krivičnog suda kojeg su osnovale Ujedinjene nacije (UN).

Prema Izvještaju o negiranju genocida u Srebrenici, koji je rađen za period maj 2021 – maj 2022, registrovano je 693 slučajeva negiranja genocida u javnom medijskom prostoru Bosne i Hercegovine i regije. Izvještaj ukazuje da je negiranje genocida u Srebrenici, uz veličanje ratnih zločina i zločinaca, bilo sveprisutno i uvećano u odnosu na prethodni izvještaj za period 2020 – 2021, kako u Bosni i Hercegovini, tako i u susjednim zemljama.

U izvještajnom periodu, primjenom kvantitativne analize, identificirana su 693 čina negiranja genocida u javnom, odnosno medijskom prostoru u BiH i susjednim zemljama. Prema analizi, najviše ih se pojavljuje u Republici Srbiji (476), u BiH (176, od čega 175 u entitetu Republika Srpska) i Crnoj Gori (27). Zanimljivo je da su i u Republici Hrvatskoj zabilježena dva (2) slučaja negiranja. Tri najčešća oblika negiranja genocida su osporavanje broja i identiteta žrtava, teorije međunarodnih zavjera i preispitivanje kredibiliteta sudova, te trijumfalizam i nacionalni historijski revizionizam.

Najzastupljenije je aktivno negiranje genocida, koje uključuje izričite tvrdnje da genocid nije počinjen; “alternativne historije” i teorije zavjera kojima se iznose potpuno fiktivna objašnjenja za sudski utvrđene činjenice o genocidu; pokušaji utišavanja i sprječavanja javnog govora o genocidu utemeljenom na sudski utvrđenim činjenicama; priznavanje genocida i pozivanje na njegovo priznanje kao aktivnosti usmjerene protiv srpskog naroda; protivljenje usvajanju zvaničnih dokumenata kojima države, institucije ili organizacije priznaju, osuđuju ili prihvataju odgovornost za genocid i protivljenje usvajanju zakona koji zabranjuje negiranje genocida.

Pored navedenih oblika, negiranje genocida se upisuje i u javne prostore – kroz grafite, poruke, nazive javnih ustanova i ulica.

Nakon usvajanja takozvanog “Inzkovog zakona”, broj slučajeva negiranja genocida u Bosni i Hercegovini je značajno umanjen, ali ne i sveden na nulu. Nosioci najviših javnih funkcija su i dalje negirali genocid u Srebrenici, ponajviše Milorad Dodik, član Predsjedništva BiH. Negiranje je bilo javno, direktno i popraćeno od strane javnih emitera u BiH. Državno tužilaštvo, bez obzira na preko 40 prijava, do sada nije podiglo ni jednu optužnicu.

Kompletan izvještaj možete pročitati OVDJE.

Bivši visoki predstavnik Valentin Inzko nametnuo je prije godinu dana izmjene Krivičnog zakona zbog, kako je istakao, eskalacije veličanja ratnih zločinaca i osporavanja pravosnažnih presuda Krivičnog suda kojeg su osnovale Ujedinjene nacije (UN).

Prema Izvještaju o negiranju genocida u Srebrenici, koji je rađen za period maj 2021 – maj 2022, registrovano je 693 slučajeva negiranja genocida u javnom medijskom prostoru Bosne i Hercegovine i regije. Izvještaj ukazuje da je negiranje genocida u Srebrenici, uz veličanje ratnih zločina i zločinaca, bilo sveprisutno i uvećano u odnosu na prethodni izvještaj za period 2020 – 2021, kako u Bosni i Hercegovini, tako i u susjednim zemljama.

U izvještajnom periodu, primjenom kvantitativne analize, identificirana su 693 čina negiranja genocida u javnom, odnosno medijskom prostoru u BiH i susjednim zemljama. Prema analizi, najviše ih se pojavljuje u Republici Srbiji (476), u BiH (176, od čega 175 u entitetu Republika Srpska) i Crnoj Gori (27). Zanimljivo je da su i u Republici Hrvatskoj zabilježena dva (2) slučaja negiranja. Tri najčešća oblika negiranja genocida su osporavanje broja i identiteta žrtava, teorije međunarodnih zavjera i preispitivanje kredibiliteta sudova, te trijumfalizam i nacionalni historijski revizionizam.

Najzastupljenije je aktivno negiranje genocida, koje uključuje izričite tvrdnje da genocid nije počinjen; “alternativne historije” i teorije zavjera kojima se iznose potpuno fiktivna objašnjenja za sudski utvrđene činjenice o genocidu; pokušaji utišavanja i sprječavanja javnog govora o genocidu utemeljenom na sudski utvrđenim činjenicama; priznavanje genocida i pozivanje na njegovo priznanje kao aktivnosti usmjerene protiv srpskog naroda; protivljenje usvajanju zvaničnih dokumenata kojima države, institucije ili organizacije priznaju, osuđuju ili prihvataju odgovornost za genocid i protivljenje usvajanju zakona koji zabranjuje negiranje genocida.

Pored navedenih oblika, negiranje genocida se upisuje i u javne prostore – kroz grafite, poruke, nazive javnih ustanova i ulica.

Nakon usvajanja takozvanog “Inzkovog zakona”, broj slučajeva negiranja genocida u Bosni i Hercegovini je značajno umanjen, ali ne i sveden na nulu. Nosioci najviših javnih funkcija su i dalje negirali genocid u Srebrenici, ponajviše Milorad Dodik, član Predsjedništva BiH. Negiranje je bilo javno, direktno i popraćeno od strane javnih emitera u BiH. Državno tužilaštvo, bez obzira na preko 40 prijava, do sada nije podiglo ni jednu optužnicu.

Kompletan izvještaj možete pročitati OVDJE.