Jedna od letjelica otkrila je “uporno brujanje” izvan našeg Sunčevog sistema, objavljeno je u novoj studiji.

NASA-in Voyager 1 lansiran je 5. septembra 1977. godine sa rta Canaveral na Floridi, na raketi Titan-Centaur, samo nekoliko sedmica nakon sestrinske letjelice Voyager 2.

Iako su u početku dizajnirani da traju pet godina, više od 43 godine nakon što su lansirani i dalje šalju podatke dok istražuju međuzvjezdani prostor.

Instrumenti na brodu Voyager 1, koji se leti ivicom Sunčevog sistema, kroz granicu Sunčevog sistema s međuzvjezdanim prostorom poznatim kao heliopauza, otkrili su zvukove valova plazme, pokazalo je istraživanje objavljeno u ponedjeljak u časopis Nature Astronomy.

Tim koji je vodio Univerzitet Cornell proučavao je podatke prenesene sa svemirske letjelice, poslane sa 14 milijardi kilometara udaljenosti, i otkrio međuzvjezdane emisije gasova, piše CNN.

– Vrlo je slab i monoton, jer se nalazi u uskofrekventnom opsegu – rekla je Stella Koch Ocker, doktorandica astronomije na Univerzitetu Cornell.

– Otkrivamo slabo i trajno brujanje međuzvjezdanih plinova – dodala je.

NASA-ina svemirska letelica Voyager 1 preletjela je Jupiter 1979. i Saturn 1980. godine, prije nego što je u avgustu 2012. prešla heliopauzu.

Nakon ulaska u međuzvjezdani prostor, instrument sistema plazma talasa Voyagera 1 otkrio je oscilacije u plinu koje uzrokuje naše sunce. Ali istraživači su također primijetili da je između tih erupcija postojao postojan i uporan “potpis”.

– Međuzvjezdani medij je poput tihe ili blage kiše – rekao je James Cordes, profesor astronomije i jedan od autora studije.

Podaci Voyagera 1, između ostalog, mogu pomoći naučnicima da razumiju interakcije između međuzvjezdane sredine i sunčevog “vjetra”, stalnog toka nabijenih čestica koji izlaze iz naše zvijezde.

– Nikad ga nismo imali priliku procijeniti. Sad znamo da nam nije potreban slučajni događaj povezan sa suncem za mjerenje međuzvjezdane plazme – rekao je naučnik iz Cornellovog istraživanja Shami Chatterjee.

Voyager 1 je najudaljeniji objekt u svemiru koji je čovjek stvorio i nastavlja funkcionirati uprkos starosti i udaljenosti.

– Naučno, ovo istraživanje je popriličan podvig. To je dokaz nevjerovatne letjelice Voyager. To je inženjerski poklon nauci koji nastavlja davati – rekao je Ocker.

Jedna od letjelica otkrila je “uporno brujanje” izvan našeg Sunčevog sistema, objavljeno je u novoj studiji.

NASA-in Voyager 1 lansiran je 5. septembra 1977. godine sa rta Canaveral na Floridi, na raketi Titan-Centaur, samo nekoliko sedmica nakon sestrinske letjelice Voyager 2.

Iako su u početku dizajnirani da traju pet godina, više od 43 godine nakon što su lansirani i dalje šalju podatke dok istražuju međuzvjezdani prostor.

Instrumenti na brodu Voyager 1, koji se leti ivicom Sunčevog sistema, kroz granicu Sunčevog sistema s međuzvjezdanim prostorom poznatim kao heliopauza, otkrili su zvukove valova plazme, pokazalo je istraživanje objavljeno u ponedjeljak u časopis Nature Astronomy.

Tim koji je vodio Univerzitet Cornell proučavao je podatke prenesene sa svemirske letjelice, poslane sa 14 milijardi kilometara udaljenosti, i otkrio međuzvjezdane emisije gasova, piše CNN.

– Vrlo je slab i monoton, jer se nalazi u uskofrekventnom opsegu – rekla je Stella Koch Ocker, doktorandica astronomije na Univerzitetu Cornell.

– Otkrivamo slabo i trajno brujanje međuzvjezdanih plinova – dodala je.

NASA-ina svemirska letelica Voyager 1 preletjela je Jupiter 1979. i Saturn 1980. godine, prije nego što je u avgustu 2012. prešla heliopauzu.

Nakon ulaska u međuzvjezdani prostor, instrument sistema plazma talasa Voyagera 1 otkrio je oscilacije u plinu koje uzrokuje naše sunce. Ali istraživači su također primijetili da je između tih erupcija postojao postojan i uporan “potpis”.

– Međuzvjezdani medij je poput tihe ili blage kiše – rekao je James Cordes, profesor astronomije i jedan od autora studije.

Podaci Voyagera 1, između ostalog, mogu pomoći naučnicima da razumiju interakcije između međuzvjezdane sredine i sunčevog “vjetra”, stalnog toka nabijenih čestica koji izlaze iz naše zvijezde.

– Nikad ga nismo imali priliku procijeniti. Sad znamo da nam nije potreban slučajni događaj povezan sa suncem za mjerenje međuzvjezdane plazme – rekao je naučnik iz Cornellovog istraživanja Shami Chatterjee.

Voyager 1 je najudaljeniji objekt u svemiru koji je čovjek stvorio i nastavlja funkcionirati uprkos starosti i udaljenosti.

– Naučno, ovo istraživanje je popriličan podvig. To je dokaz nevjerovatne letjelice Voyager. To je inženjerski poklon nauci koji nastavlja davati – rekao je Ocker.