Sud Bosne i Hercegovine je donio prvostepenu presudu u predmetu Ibrahim Purić i drugi, te osudio Almira Sarajlića na 20 godina zatvora za zločine protiv ratnih zarobljenika.

Optuženom Sarajliću se u izrečenu kaznu uračunava vrijeme lišenja slobode, od 8.11.2018. do 9.11.2018. godine i vrijeme koje je proveo u pritvoru počev od 23.11.2018., zaključno sa 25.4.2019. godine.

Sarajlić je proglašen krivim što je za vrijeme rata u Bosni i Hercegovini i oružanog sukoba između Armije Republike Bosne i Hercegovine (Armija RBiH) i Hrvatskog vijeća obrane (HVO), u svojstvu pripadnika 325. brdske brigade Armije RBiH, 22.12.1993. godine prilikom unaprijed isplaniranog i pripremljenog napada na linije HVO Križančevog Sela, Šafradina i Dubravice, opština Vitez, u kojem je strijeljano najmanje dvanaest (12) vojnika HVO-a, koji su se prethodno predali, postupao protivno odredbama Ženevske konvencije o postupanju sa ratnim zarobljenicima, tako što je navedenog dana u jutarnjim satima, na području zaseoka Šafradini, u blizini Sivrinog Sela, lišio života najmanje dvanaest vojnika HVO-a, a koji su se prethodno predali i bili razoružani, među kojima je bilo i ranjenih vojnika, a jedan od njih neutvrđenog identiteta je bio potpuno onesposobljen za samostalno kretanje.

Optuženi Ibrahim Purić, Ibrahim Tarahija, Nijaz Sivro, Rušit Nurković, Sadik Omanović, Šaćir Omanović i Kasim Kavazović su oslobođeni od optužbe jer nije dokazano da su počinili krivično djelo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika, a optuženi Ibrahim Purić i krivičnog djela ratni zločin protiv civilnog stanovništva.

Navedena lica su oslobođeni od optužbe da su za vrijeme rata u BiH i oružanog sukoba između Armije RBiH i HVO, Ibrahim Purić u svojstvu komandanta 325. brdske brigade Armije RBiH i komandanta taktičke grupe “Sjever” 3. korpusa Armije RBiH, Ibrahim Tarahija u svojstvu komandanta 3. bataljona 325. brdske brigade Armije RBiH, Nijaz Sivro u svojstvu pomoćnika komandanta za bezbjednost 325. brdske brigade Armije RBiH, Rušit Nurković u svojstvu pomoćnika komandanta 325. brdske brigade Armije RBiH za moral, informativno-propagandnu djelatnost i vjerska pitanja, kao i predsjednik Komisije za razmjenu 325. brdske brigade Armije RBiH, te Šaćir Omanović, Sadik Omanović i Kasim Kavazović u svojstvu pripadnika 325. brdske brigade Armije RBiH, 22.12.1993. godine prilikom unaprijed isplaniranog i pripremljenog napada na vojnike Hrvatskog vijeća obrane i civilno stanovništvo hrvatske nacionalnosti Križančevog Sela, Šafradina i Dubravice, općina Vitez, u kojem je strijeljano najmanje dvanaest vojnika HVO-a, koji su se prethodno predali, te lišene života dvije žene hrvatske nacionalnosti koje nisu učestvovale u borbenim dejstvima, postupajući protivno odredbama Ženevske konvencije o zaštiti civilnih osoba za vrijeme rata, Ženevske konvencije o postupanju sa ratnim zarobljenicima i Dopunskog protokola I uz Ženevske konvencije o zaštiti žrtava međunarodnih oružanih sukoba.

Protiv ove presude stranke i branioci mogu izjaviti žalbu vijeću Apelacionog odjeljenja Suda u roku od 15 dana od dana prijema pismenog otpravka presude.

Sud Bosne i Hercegovine je donio prvostepenu presudu u predmetu Ibrahim Purić i drugi, te osudio Almira Sarajlića na 20 godina zatvora za zločine protiv ratnih zarobljenika.

Optuženom Sarajliću se u izrečenu kaznu uračunava vrijeme lišenja slobode, od 8.11.2018. do 9.11.2018. godine i vrijeme koje je proveo u pritvoru počev od 23.11.2018., zaključno sa 25.4.2019. godine.

Sarajlić je proglašen krivim što je za vrijeme rata u Bosni i Hercegovini i oružanog sukoba između Armije Republike Bosne i Hercegovine (Armija RBiH) i Hrvatskog vijeća obrane (HVO), u svojstvu pripadnika 325. brdske brigade Armije RBiH, 22.12.1993. godine prilikom unaprijed isplaniranog i pripremljenog napada na linije HVO Križančevog Sela, Šafradina i Dubravice, opština Vitez, u kojem je strijeljano najmanje dvanaest (12) vojnika HVO-a, koji su se prethodno predali, postupao protivno odredbama Ženevske konvencije o postupanju sa ratnim zarobljenicima, tako što je navedenog dana u jutarnjim satima, na području zaseoka Šafradini, u blizini Sivrinog Sela, lišio života najmanje dvanaest vojnika HVO-a, a koji su se prethodno predali i bili razoružani, među kojima je bilo i ranjenih vojnika, a jedan od njih neutvrđenog identiteta je bio potpuno onesposobljen za samostalno kretanje.

Optuženi Ibrahim Purić, Ibrahim Tarahija, Nijaz Sivro, Rušit Nurković, Sadik Omanović, Šaćir Omanović i Kasim Kavazović su oslobođeni od optužbe jer nije dokazano da su počinili krivično djelo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika, a optuženi Ibrahim Purić i krivičnog djela ratni zločin protiv civilnog stanovništva.

Navedena lica su oslobođeni od optužbe da su za vrijeme rata u BiH i oružanog sukoba između Armije RBiH i HVO, Ibrahim Purić u svojstvu komandanta 325. brdske brigade Armije RBiH i komandanta taktičke grupe “Sjever” 3. korpusa Armije RBiH, Ibrahim Tarahija u svojstvu komandanta 3. bataljona 325. brdske brigade Armije RBiH, Nijaz Sivro u svojstvu pomoćnika komandanta za bezbjednost 325. brdske brigade Armije RBiH, Rušit Nurković u svojstvu pomoćnika komandanta 325. brdske brigade Armije RBiH za moral, informativno-propagandnu djelatnost i vjerska pitanja, kao i predsjednik Komisije za razmjenu 325. brdske brigade Armije RBiH, te Šaćir Omanović, Sadik Omanović i Kasim Kavazović u svojstvu pripadnika 325. brdske brigade Armije RBiH, 22.12.1993. godine prilikom unaprijed isplaniranog i pripremljenog napada na vojnike Hrvatskog vijeća obrane i civilno stanovništvo hrvatske nacionalnosti Križančevog Sela, Šafradina i Dubravice, općina Vitez, u kojem je strijeljano najmanje dvanaest vojnika HVO-a, koji su se prethodno predali, te lišene života dvije žene hrvatske nacionalnosti koje nisu učestvovale u borbenim dejstvima, postupajući protivno odredbama Ženevske konvencije o zaštiti civilnih osoba za vrijeme rata, Ženevske konvencije o postupanju sa ratnim zarobljenicima i Dopunskog protokola I uz Ženevske konvencije o zaštiti žrtava međunarodnih oružanih sukoba.

Protiv ove presude stranke i branioci mogu izjaviti žalbu vijeću Apelacionog odjeljenja Suda u roku od 15 dana od dana prijema pismenog otpravka presude.